‘Ga je voor resultaat in kilo’s of lekker in je vel.’ Dat was de directe vraag die mijn coach Isabelle me stelde toen ik het idee opperde om toch nog een poging te doen om af te vallen. Een hele directe vraag. En een waar ik even hard over na moest denken. Want mijn geluk hing altijd af van het getalletje dat de weegschaal aangaf… en dat getalletje was nooit goed genoeg, want ik wilde altijd minder.

Eetstoornis

Dat heeft geresulteerd in een eetstoornis, waarbij ik hele lijstjes verboden voedsel in mijn hoofd had. Als ik weer eens een dieet uitprobeerde, de nieuwste hype, dan was eens een keer een frietje of een kroketje uit den boze. Want een vette hap kon in mijn ogen alles verknallen. En wat je niet mag… dat wil je des te meer. Als ik toegaf aan de verleiding dan had ik uiteraard gefaald en was ik dagen, soms weken boos op mezelf. Die lijstjes in mijn hoofd raak ik nooit meer helemaal kwijt, maar ze zijn minder prominent aanwezig.

‘Ik vind lekker in mijn vel belangrijker, dan het getalletje.’ Op een of andere manier realiseerde ik me dat het getal niet meer zo’n ding is. Dat hoe je je voelt veel belangrijker is. Het gaat om de mindset.

Excuustruus

Ik had inmiddels een eerste afspraak ingepland met Puur Gezond diëtiste Marion. De manier van eten van Puur Gezond had ik al ervaring mee, maar ik had nog wat moeite dat te implementeren in mijn dagelijkse leven. ‘Heb je die diëtiste echt nodig. Of is het een excuus naar anderen om te bewijzen dat je echt wel goed bezig bent.’ Die vraag sloeg in als een bom. Heerlijk zo’n coach die je heel direct met je neus op de feiten drukt. Want ik ben er inmiddels achter dat ik een excuustruus eerste klasse kan zijn. Soms. En zeker als het om eten, sporten en afvallen gaat. Want iets wat je moet is niet zo leuk als iets wat je wilt…

Het kostte me een week om na te denken of en waarom ik naar een diëtiste wilde. Want ik had al zoveel kennis over voeding. Maar iets in mijn gedachtengang was veranderd. Ik kan het allemaal prima zelf, weet wat ik wil doen, maar… Doe het vaak niet. En waarom niet? Geen idee. Er komt altijd wel iets belangrijkers doorheen fietsen. Iets belangrijkers dan ikzelf. Een vriend die hulp nodig heeft, of simpelweg: geen zin. Lang verhaal kort ik weet dat het minimaal drie maanden kost om goede gewoonten in te laten slijten. En ik kan daar best wat ondersteuning in gebruiken. Dus dit keer geen excuses, maar een cadeautje aan mezelf.