Ik heb niks met Koningsdag. Nooit gehad. Voor mijn werk vond ik het altijd leuk om een fotoserie te maken. Maar die drukte was niet aan mij besteed. Vandaag was het voor mij wel een beetje een feestdag. En nu aan het einde van de dag zit ik een beetje brak op de bank. Niet omdat ik aan de zuip geweest ben. Ik drink (bijna) geen alcohol meer. Al een jaar niet meer. Nee. Vandaag mocht ik naar het TT-circuit fietsen voor mijn eerste vaccinatie. En die voelde bevrijdend, ondanks de spierpijn, vermoeidheid en verhoging.

Toen duidelijk werd dat mensen met een bepaalde hoeveelheid overgewicht, eerder gevaccineerd mochten worden, heb ik getwijfeld. Ik was er al over uit dat ik de vaccinatie wilde. Niet alleen om mezelf en anderen te beschermen, maar ook omdat ik merk dat het heel goed is voor mijn geestelijke gezondheid. Ik heb het gevoel dat ik nu weer wat grip krijg op de situatie.

Alleen maar frikadellen

De twijfel ontstond meer omdat de sociale media ontplofte, toen bekend werd dat dikke mensen, zoals ik, voorrang kregen op een prik. Op sociale media werd de vraag gesteld of het terecht was. De kritieken waren niet van de lucht. Dikke mensen hadden het aan zichzelf te danken dat ze te dik waren. Want ze zaten elke dag bij de Mac of KFC en aten alleen maar frikadellen. Alle vooroordelen vlogen over het internet. Psychiater dr Bram Bakker twitterde: ,,Als je ‘per ongeluk’ morbide obesitas hebt is inenten met voorrang geen probleem. Maar als je slecht voor jezelf hebt gezorgd, is het lastig verdedigbaar tov mensen die wel hun best hebben gedaan.”

Angst en beven

Die tweet deed pijn. Hij kreeg behoorlijk wat reacties. Wat me sterkte was dat het grotendeels mensen waren, die verbolgen reageren. Maar ik bleef twijfelen. Want kon ik het wel maken om me eerder te laten vaccineren. Was dat wel terecht. Ik las het internetartikel ‘Dik ben je niet voor de lol’ van Gert Jan van den Bemd. Ik bleef twijfelen. Om eerder in aanmerking te komen voor een vroege prik moest ik ook op de weegschaal bij de huisarts, en ik wil mijn gewicht niet weten. Dat is voor mij niet de kop in het zand steken. Maar zelfbescherming. Dankzij mijn eetstoornis, heb ik decennialang bijna elke dag op de weegschaal gestaan. Vaak meerdere keren per dag. En naar die stress, mijn ongezonde gedrag en mezelf uithongeren, wil ik niet terug. Met angst en beven maakte ik een afspraak met de huisarts. Ik wist al dat ze een goeie was. Maar tijdens die afspraak werd het nog eens bevestigd. Ze had er alle begrip voor dat ik niet wilde weten hoeveel ik woog. Ze zorgde ervoor dat ik de teller niet kon zien. En ja, ik kwam in aanmerking voor vervroegde vaccinatie.

Haar voorlichting trok me over de streep. Ik hoorde van meer mensen met een hoog BMI dat ze zich schaamden dat ze vanwege hun gewicht eerder gevaccineerd konden worden. Vaak durfden ze het hun omgeving niet te vertellen omdat ze nare reacties kregen. Ik maak er geen geheim van. Ik heb mijn eerste spuit gekregen en ik ben er blij mee. Het brengt een soort van mentale rust met zich mee. En dat vind ik het allerbelangrijkst.