Ik heb heimwee. Heimwee naar de Mariëlle van de zomer van 2020. De Mariëlle die ondanks de coronacrisis genoot van het leven. Die niet keek naar de onmogelijkheden, maar naar de mogelijkheden. Die van zichzelf hield. Van haar lijf hield. Ergens in het afgelopen jaar is die Mariëlle verdwenen en vulde mijn brein zich weer vol met dieetgedachten. Probeerde mijn eetstoornis weer voet aan wal te zetten.

Doodgegooid met dieetreclames

En wat daarbij niet helpt zijn al die verschrikkelijke dieetreclames op social media en in de normale media. Zo rond oud en nieuw word je er weer mee doodgegooid. Start je gezondere leven. Krijg nu 50 procent korting op een WW-abonnement. WW-members verliezen 2 keer meer gewicht dan wanneer je het alleen probeert. Goed er staat nog wel een disclaimer bij dat het gebaseerd is op een 12 maanden studie en wie nog even verder leest, ziet dat deze studie gesponsord is door, jawel, WW. WW is de nieuwe naam van Weightwatchers. Het programma waar je vroeger maar een bepaalde hoeveelheid calorieën mocht eten per dag. En daar zou je geheid van afvallen. Het was een puntensysteem en door je punten goed in te zetten kon je ook nog wel eens iets eten wat de dieetcultuur verboden heeft.

De hamster in mijn brein was pissig

WW claimt dat het nieuwe puntensysteem veel meer mogelijkheden biedt voor leefstijlveranderingen. Het zou geen dieet zijn. Nou ik kan je vertellen, alles waarbij je iets moet tellen voordat je het op mag eten, is een dieet. Ik ging bijna weer voor de bijl. Het duiveltje op mijn schouder begon me maanden geleden alweer te vertellen dat ik niet goed genoeg ben, want ik ben te dik. En ik begon daar onbewust weer naar te leven en te eten. Ik ontzei me dingen en werd chagrijnig. De hamster in mijn brein was pissig omdat hij niet genoeg eten kreeg om zijn werk naar behoren te doen en ik werd bijkans somber omdat ik zo onaardig tegen mijn lijf deed. Heel even dacht ik: zal ik het doen, zal ik me aanmelden bij WW? Misschien lukt het me dit keer toch wel…

Binnenharken van zoveel mogelijk mensen

En toen las ik godzijdank de Instagrampost van Aafke Romeijn (@aafkeromeijn). Zij verbaasde zich erover dat op 1 januari grote influencers opeens reclame gaan maken voor Weight Watchers. Ze schrijft: ,,Weight Watchers is echter geen zorgverlener of diëtist, het is een piramidespel dat winst maakt met het binnenharken van zoveel mogelijk mensen, die zolang mogelijk aan het diëten blijven om elke maand maar abonnementsgeld binnen te halen.” Ze wijst haar volgers erop dat als je met WW zou afvallen je WW niet meer nodig hebt en het bedrijf wil niet dat het je lukt. ,,Ze willen dat je even snel afvalt, blij bent met je lichaam, en dan weer terug aankomt. Dan moet je wel teruggaan naar Weight Watchers, want: de vorige keer is het met hun toch ook gelukt?” In de rest van haar post (lees hem hier) spreekt ze ook influencers aan die reclame maken voor deze dieetclub, maar ondertussen wel zeggen de body positivity beweging te ondersteunen!

Vermaledijde reclames om af te vallen

Wat was ik blij met de post van Aafke. Bijna was ik weer gegrepen door de klauwen van WW en de dieetcultuur. En daaruit blijkt ook meteen hoe geraffineerd dit soort bedrijven te werk gaan. Ze maken gebruik van het algoritme van social media. En het maakt niet uit hoeveel mooie volle vrouwen ik volg, altijd weer krijg ik die vermaledijde reclames om af te vallen er tussendoor. Ik merk dat het me stoort. Ze roepen heel hard dat het geen crashdiëten zijn, maar ik weet wel beter. En nog steeds trappen heel veel vrouwen en in mindere mate mannen erin. Het liefst zou ik ze willen toeschreeuwen: doe het niet. Kijk wat dertig jaar crashdiëten met mijn lijf heeft gedaan. Mijn metabolisme is verpest. Daarom heb ik ervoor gekozen nooit meer een dieet te volgen maar gewoon gezond te eten en lekker te bewegen. Ik durf het eindelijk van de daken te schreeuwen: ‘Ik ben een dietculture dropout’. En die reclames in mijn tijdlijn? Die rapporteer ik allemaal als oplichting.