Gelukkig nieuwjaar!!! Is het appje dat ik op 1 januari ’s middags krijg van Hilde. We gaan beginnen. Mijn brein is een beetje geïrriteerd. Jezus… Het nieuwe jaar is amper een halve dag oud en moet ik nu al over mijn Happy Topgewicht gaan nadenken. Nieuwjaarsdag is meestal nog een uitbuikdag, waarop niet gekookt wordt. En ik gooi van nature de kont tegen de krib, wanneer iets moet omdat het het eerste dag van het nieuwe jaar is en tijd voor goede voornemens. Ik druk mijn gevoelens van irritatie weg. Dit wilde ik zelf. Ik antwoord anderhalf uur later dat ik er zin in heb. Het duiveltje in mijn hoofd steekt de kop op en laat mij twijfelen of dit wel gaat lukken. Volgens mijn scheurkalender is 2020 het jaar van de goede beslissingen dus we gaan ervoor.

Hyperactief brein

Ik word enthousiaster als ik lees dat ik minimaal tien muzieknummers moet uitzoeken voor onze sportlijst. Songs waar je wat mee hebt. Waar je blij van wordt. Mijn hyperactieve brein draait meteen op volle toeren. In de bus naar mijn ouders scroll ik door mijn muzieklijsten op Spotify. ’s Avonds in bed maak ik een lijstje met alle nummers die ik gaaf vind en waar ik blij van word. Die wat met me doen. Wake me up before you gogo van Wham moet in de lijst natuurlijk en Seven Nation Army van Skàld en uiteraard Leve het Nijlpaard van Klein Orkest. Het leukste kinderliedje dat er bestaat. De volgende dag tik ik de lijst met in totaal achttien nummers uit en betrap ik me erop dat ik nieuwsgierig ben wat ze ervan maakt. De zin om echt te beginnen is er nog steeds.